χαμίτις

-ίτιδος, ἡ, Μ

(με ή χωρίς τη λ. ἄμπελος) κλήμα που φύεται κοντά στο έδαφος και φτάνει σε μικρό ύψος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < επίρρ. χαμαί «κάτω, χαμηλά» + κατάλ. -ῖτις, -ίτιδος (πρβλ. ἀμπελ-ῖτις)].